به گزارش گروه ترجمۀ خبرگزاری حوزه، در سپتامبر سال ۱۹۶۰، فیدل کاسترو رهبر انقلابی کوبا در مجمع عمومی سازمان ملل با طولانیترین و یکی از عمیقترین سخنرانیهای تاریخ این نهاد، استعمار و امپریالیسم را به چالش کشید. او در آن سخنرانی بر ضرورت ریشهکن کردن «فلسفۀ غارت» برای تحقق صلح پایدار تأکید کرد و هشدار داد که تا زمانی که فلسفۀ جنگ بر جهان حاکم باشد، هیچ ملتی از آزادی و کرامت برخوردار نخواهد شد.
تحلیلگران معتقدند امروز همین سخنان در پرتو بحران فلسطین معنای تازهای یافته است. آنچه کاسترو از «چپاول و استثمار» نام برد، اکنون در پروژههای اشغال و شهرکسازی رژیم صهیونیستی در سرزمینهای فلسطینی دیده میشود؛ از مصادرۀ منابع آبی و تخریب مزارع زیتون گرفته تا محاصرۀ اقتصادی غزه و بهرهبرداری از رنج مردم بهعنوان آزمایشگاه تسلیحاتی.
کاسترو در ۱۹۶۰ هشدار داد که «امپریالیسمها همگی یکی هستند و همگی متحد»، سخنی که امروز در حمایت بیقید و شرط ایالات متحده و متحدان ناتو از رژیم صهیونیستی تبلور یافته است؛ حمایتی که با وتو در شورای امنیت و جلوگیری از پیگردهای حقوقی در دادگاه کیفری بینالمللی همراه بوده است.
این گزارش میافزاید: همانگونه که کوبا در دهۀ ۶۰ میلادی با تحریم، انزوا و تهدید به اشغال روبهرو شد، فلسطین نیز امروز با محاصرۀ نظامی، قحطی و تبعید مواجه است. اما همانطور که کاسترو پاسخ این فشارها را در «کرامت، استقلال و مقاومت» یافت، ملت فلسطین نیز با وجود نسلکشی و اشغالگری، پرچم مقاومت و عزت را برافراشته نگه داشته است.
کاسترو در سخنرانی خود بر عدالت بهعنوان پایه صلح پایدار تأکید کرد و هشدار داد: هیچ صلحی بر مبنای زور قابل تحقق نیست. اکنون نیز تلاشهایی برای تحمیل صلحی بر فلسطینیان بر پایۀ تسلیم و پذیرش اشغال جریان دارد، اما مقاومت ملت فلسطین نشان میدهد این سناریو سرانجامی نخواهد داشت.
نظر شما